۱

این جا همه چیزش حتا خانواده ام نا تنی اند با من

تنها تنی همین سکوت ست

که بی وقفه مهر می ورزد وقتی که تنهایم

پیش از آنکه گم شوم در حجم ِمکنده ِسیاه‌چاله‌ای ویل؛

یا که مثل شهاب ِگم کرده راهی؛

شعله بر کشم با رد ِدودی در باد؛

بیافروز چراغم در کوچه های خلوت ِشب

دو سه روز است کاخ و کوهسار کمرنگ را می‌پایم

تا لحظه‌ای خاموش سر باز کنند

گو اینکه همهمه‌شان نزدیک است روشنم کند.

دمرو شدم. دلم می‌کوبد اما عرق نکرده‌ام.

خدایا چندمین فصل بی‌بارانی است؟

کارم تمام نشد. تکه‌های چرکی‌ام جابه‌جا می‌شوند.

چرا گوشهایم این قدر بی‌صدا پژمردند؟

” دیوار خوانی ” را اینجا بخوانید :

DivaarKhaani – Farshid Hajizadeh – 5th Book

جنگ جهانی سوم

از اتاق خواب من شروع شد

عطرهایم بوی باروت می دادند

و تانک هایی شبیه تخت خوابم

مرا نشانه گرفتند

هیچ چیز غیر عادی نبود