آفتاب پرست نازنین

محمد رضا کاتب

“چشم که باز کردم همه چیز تاریک و تو هم بود .” با همین جمله ی  آغازین مخاطب پرت می شود به فضایی تاریک و وهم آلود .و توصیفات راوی اول (من راوی ) که با پرت و پلا گویی اطلاعاتی اولیه اما گنگ می دهد تا زمینه سازی کند برای ادامه ی داستان. هنوز مخاطب سر در گم است که در بخش دوم مواجه می شود با راوی دوم(دانای کل ) که داستان دیگری را آغاز میکند و در ایجاد تعلیق و توهم با بخش اول همراستا ست وهمین شگرد،مخاطب را ملزم می کند تا سر از ماجرا در بیاورد(به قول گفتنی نتواندکتاب را زمین بگذارد.)بی شک داستان در ساختار ،زبان و فضاسازی قوی ست و از تمام عناصر در خلق روایتی چند پهلو که لااقل مخاطب مورد نظرش (۱۴-۲۱) را میخکوب کند بهره می گیرد.

عشقتان را گدایی نمی‌کنم.
آسوده دراز کشیده است کناری…
نخواهم بست نامه‌های
حسود را به پرنده‌هایت.
اما خردمند باش، پندم را بپذیر:
شعرهایم را به او برسان تا بخواند.
عکسهایم را نزدیکش بگذار ـ
مهربان باش با نوعروس!

رفته ای، امّا مانده ای و ماندگارشدی در ذهن و دل بچّه های خوب دیروز که با قصّه های خوبت قد کشیدند. می مانی در ذهن و دل بچّه های خوب امروز، زیرا نوشته هایت،هنوزچنان رودخانه ای زلال جاریست. دست و رویمان را که با زلال معرفت تومی شوییم، دلمان تازه می شود « بابای خوب قصّه ها »! تو نیستی ، امّا بازنشر کتاب های گرانبهایت راجشن گرفته ایم… نه! هستی مهربان!در جشنی همین حوالی چشم های بارانی مان !

__________________

سه اثر ارزشمند استاد مهدی آذر یزدی، شامل مجموعه شعر های: «مثنوی بچّه ی خوب»،«شعر قندوعسل» و مجموعه داستان «قصّه های ساده» به سفارش دبیر خانه ی دائمی بنیاد فرهنگی،هنری و پژوهشی استادمهدی آذر یزدی و توسط انتشارات اندیشمندان یزد، هر کدام با شمارگان هزار نسخه به چاپ رسید .این سه مجموعه، نخستین کتاب های استاد هستند که پس از درگذشت وی، منتشر و در تاریخ ۱۹خرداد ۱۳۸۹،در مراسمی با