چند روزی ست گیج و تنهایم،تلفن زنگ می خورد هر بار

به کسی فکر می کنم که هنوز،پشت خط داد می زند بردار

برنمی دارم و صدای خودم،بعدش اینبار گریه های تو بود

به خدا قصد من فقط شعر است،تو شدی سوژه اش،بله،انگار

تقویم های کهنه، دو تا عنکبوت، تار

این خاک های ده وجبی روی آینه

دارم شبیه نسخه ی اصل تو می شوم

از بس که حفظ کردمت از توی آینه

من؛ سرخوشانه خیمه زده روی ابرها

تو؛ مثل یک ستاره ی آواره رد شدی

در گیر و دار حادثه ی خوب بودنت

یک دفعه مات ماندم و دیدم که بد شدی!

۱ ـ

از جایی شروع می شوی/ که ادامه اگر داشته باشد مرگ /   وصله ی ناجور ِ دلت می شود ،/

دستی / که  به بند می کشد آتش را /

از جایی شروع/  که خیس اگر ببارد  خاموش / جهانی فرو می غلطد از تن/

( سنگی که لنگ مانده است /  از دست و پای رودخانه ، کش می آید /)

در کجای خانه ی باد آرام می گیرد

از همین جا شروعت کرده ام /و سطرها اگر بگذارند/

تکه های صیقل خورده ات/