ترجمه ی شعری از  اسیپ امیلیویچ ماندلشتام

برادران، بیایید شامگاه آزادی را بستاییم-

سال بزرگ و ظلمانی را.

درون آبهای جوشان شب

بیشه‌های سنگین دامها ناپیدا می‌شوند.

۵آی خورشید، دادرس، مردم، روشنایی‌ات

بر فراز سالهای تیره‌وتار بر می‌آید.

۱ ـ

هنوز آرشه ات شور می زند

…

خانه سازت را دوست داشت

و لحظه های کش دارت را

میان سیم های انگشت زده

و تنهایی پدر

که ساکت ماند

لا به لای پیرهنش .

۱ ـ

اگر مارا به خود می گذاشتند

شاید،

به پای بوس عشق

زیباترین سرودها را سروده بودیم

آری اگر مارا آسوده می کردند

شاید به جای کینه و دشنام بی دلیل

به دوست هدیه می دادیم

احمد بیرانوند از چاپ کتاب منثور « ناگفته‌های جبرئیل » از سوی یک ناشر سوئدی خبر داد و گفت: این کتاب برای چاپ در ایران هم تحویل انتشارات روزگار شده است.

همین یک کار دیگر مانده بود. قرار شد اول با رعنا برویم سراغ پدر که سر راه  بود، بعد برویم پیش سهراب. صبح علی الّطلوع زدیم راه تا به ترافیک و زنهای چادری برخورد نکنیم. رعنا هنوز پدر را ندیده بود.  باید او را باهاش آشنا می‌کردم.

توی راه بهش گفتم: می‌دانی،  او همیشه‌ی خدا زیر یک درخت نشسته و کتاب می‌خواند. لحظه‌ای را تصور کن که  کتابش را وارونه  گذاشته روی زمین کنار دستش و دارد به دور دستها نگاه  می‌کند.  مست  آخرین صفحه‌ای است  که خوانده.  من روی همین اساس خیلی مزاحمش نمی‌شوم. روحیه‌اش دستم است. بیشتر دوست دارد تنها باشد.

۱ ـ

در خانه ی ما
هر کسی‌ چیزی کم داشت!
پدرِ مرحومم خنده،
خواهرم سیما جهاز،
من کیف و کفش و بیچاره مادرم
“خون”
رفتیم دکتر
گفتند که پسته خوب هست…!

دریا بدوش ماه و ماهی در زمستان است

خورشید باغم می زند پر پر، زمستان است

وقتی به هر سمتی تماشا می شود در من

سردار های بالغی بی سر، زمستان است

۱ ـ مسافر کنار ریل

به دوست اندیشمندم مهدی بابایی

سوت قطار و یک مسافر تنها … کنار ریل

یک مرد خرقه پوش / در گل ِ گرما … کنار ریل

حاشا نشسته روی کیف بزرگی پر از سوال …

سرشار از چرا ، چگونه و آیا ؟؟!! کنار ریل .