بین این چشم های بی آزار ، تو فقط مرز چالش من باش

سر بکش پیک آخر من را ، مستی روح سرکش من باش

یا نمی بینم آنچه می خواهم یا نمی خواهم آنچه می بینم ^*

فرق دارد نگاه و خواهش من . . .  تو همان فرق فاحش من باش

گاه گاهی گناه باید کرد تا بفهمم چقدر شیرین است

طعم سیب از بهشت کمتر نیست ! سیب خوش طعم لغزش من باش

برده ام ! برده ای که بر جسمش تاول زخم های تکرار است

وحشت روزهای اهلی شو ،  شوق شمشیر شورش من باش

گیج چرخیده ام به دور خودم ، مثل یک بیضی کج و کوله

قطری از خویش پای من جا کن ، محوری حول گردش من باش

مثل یک جنگلی آزاده تا سر جان برات می جنگم

رفته فته که یخ زدم آنگاه ارتفاعات تالش من باش

____________________________

* هیچ می دانی چرا چون موج

در گریز از خویشتن پیوسته می کاهم؟

زان که بر این پرده تاریک ، این خاموشی نزدیک

آنچه می خواهم نمی بینم

آنچه می بینم نمی خواهم

” شفیعی کدکنی”