۱ _

در حنجره ام ،صدا ، توهم شده بود        قلبم به تنم،تپش تپش،  گم شده بود

یک حفره ، سیاهچاله ی زندگی ام        می سوخت ،ولی همدم مردم شده بود

۲ _

گل روزنه ایست ،بر جهانی دیگر             پروانه، سفیریست  ،نشانی دیگر

یک نکته ی مغفول که من  می گویم       اما نه در اینجا ،که زمانی دیگر

۳ _

هجران تــرا ، نفس نفس  بـاریدم              در ماه ، بدنبال رخ ات ، تابیدم

چون شعله ی ترسیده ی شمعی در باد      بیدار ولی، سحر سحر، خوابیدم

۴ _

صد نعره ی پتک همزمان در غوغاست         بلوای سمنت و شیشه ،پولاد، بپاست

چون سیب حرام خورده است این آدم           اینجا سر تاراج جهان هم دعواست