قافیه اش پر پر بود!
گل بود ولی قافیه اش پر پر بود
درکش ز توان عشق بالاتر بود
حتّی خود عشق سینه چاکش شده بود
لبریز حماسه بود ، چون مادر بود!
مادر بیمار!
آسوده بخواب مادر بیمارم
راحت شدی از اذیت و آزارم
با دسته گلی به دیدنت آمده ام
بر خاک تو از اشک ، چه ها می کارم
بعد از تو فقط بغض و خدا را دارم!
زندگی م منهای تو..!
رمز من و عشق ، نام زیبایت بود
جنّت ، فرشی به زیر پاهایت بود
روزی که تو را شناخت ناباوری ام ـ
افسوس که زندگی م ، منهایت بود!
مادر ریحان ها…!
ای مادر آفرینش ریحان ها
رمز هیجان پروری توفان ها
ها! مادر بغض های سرگردانی
نشنیده ترین سمفونی باران ها!
سرمست ترین بهشت ها!
دستش همه کینۀ زمین می شوید
چشمش ز یگانگی نشان می جوید
هر جا که قدم به تربتش بگذارد
سرمست ترین بهشت ها می روید!
