کتاب ” صدای سوم ” ، شامل داستان هایی از دوازده نویسنده ی نسل سوم آمریکا می شود که از سوی نامی آشنا برای اهالی ادبیّات و کتاب ، گردآوری و به شیوایی به فارسی ترجمه شده است : احمد اخوّت .

این کتاب درآمدی خواندنی ازپل آستردارد، با عنوان ” داستان ” و مقدّمه ای مفید وآموزنده با عنوان ” صدای سوم ” ، از مترجم اثر و ” داستان کوتاه امروز” ، از دونالد بارتلمی .

در صدای سوم دوازده نویسنده معرّفی شده اند : ان بیتی ، ریموند کارور،توبیاس ولف ، دونالد بارتلمی ،رابرت کوور ،مری رابینسون ، ادیت پرلمن ، بیسون براون ، پم اولمان ،امی همپل ،توماس بتیز ، لورسیگال .

یکی  از ویژگی های خوب صدای  سوم این است که نخست بیوگرافی هر نویسنده ارائه شده و سپس داستان یا داستان هایی از او درج شده است .تعداد داستان های ترجمه شده از این نویسندگان در کتاب متفاوت است ، یعنی ازکسانی ، چون : رابرت کوور ،جیسون براون ،توماس بیتزو لورسیگال یک داستان می خوانیم؛ از مری رابیسون وادیت پرلمن ، دو داستان؛ ان بیتی و توبیاس  ولف ، سه داستان ؛ از رونالد بارتلمی ، پنج داستان و… .

ویژگی دیگر این کتاب این است که مترجم در مورد برخی از داستان ها ، یادداشت هایی با عنوان نقد نوشته که پس از پایان داستان ، درج شده است ؛ به عنوان مثال در مورد داستان های : ” برف ” ، ” بگوبله ” ،” پل کله طیاره ای را گم می کند ” و… که به زعم مترجم نقدهایی هستند « به  اقتضا و ضرورتی که خود داستان ایجاد می کرده » و برای وضوح بیشترلایه های پنهانی داستان برای خواننده (شرق / گفت‌وگو با احمد اخوّت درباره ترجمه ادبیّات معاصر آمریکا) . تا چه در نظر مخاطب آید و مقبول افتد !

احمد اخوّت در مقدّمه ی کتاب می نویسد : « هدف من از گزینش و ترجمه ی داستان های صدای سوم ترسیم شمایی ازآن طیف داستان نویسان نسل سوم آمریکاست ( که معمولا با کسانی مانند ان بیتی و ریموند کارورآغاز می شود ) که به رغم تفاوت های ظاهری همه دارای ” یک صدا ” هستند ، صدایی سوم در تقابل با و متمایز از داستان نویسان گذشته ی این سرزمین که چیزهایی را از استادچخوف به یادمان می آورند . حتی از نویسندگانی مانند بارتلمی و کوور که صناعت و کارشان با بقیّه تفاوت دارد و معمولا این دو را نه چندان درست جزو داستان نویسان پسامدرن طبقه می کنند عمدا داستان هایی را برگزیدم که چندان سازی متفاوت با بقیه نزنند و از آن ها ” صدای چخوفی ” به گوش برسد ؛ آنچه به قول فرانک اوکانر( در توصیف داستان های چخوف ) با تنهایی ، روزهای بارانی ، پارک های خلوت و آدم های رانده شده ، عجین است … » .