یک :

حضاره تنهار قلب من الطین وعینان بلا قرار یجف فی بئریهما النهار عاهره خلّفها القطار فی لیل أوروبا بلا دثار تموت تحت البرد والأمطار وددت لو صحت بها: أیتها العجوز یا هتیکه الإزار قد فاتک القطار

تمدّن غرب

تمدن سقوط می کند

قلبی از گل

و چشمانی بی قرار

که در عمق این دوچاه

روز  خشک می شود

فاحشه ای که قطار اورا به جا گذاشته

در شب اروپا

بدون هیچ تن پوشی

زیر رگبار و باران

خواهد مرد

اگر  صدایش می زدم

می خواستم بگویم :

ای پیرزن

ای جامه دریده

از قطار ماندی !

_____________________________________

دو :

کذبوا , ان السعادهْ یا محمد لا تباع فالجرائد کتبت : ان السماء أمطرت فی لیله الأمس ضفادع یا صدیقی , سرقوا منک السعاده خدعوکَ عذبوکَ صلبوکَ فی حبال الکلمات لیقولوا عنک : مت لیبیعوک مکاناً فی السماء آه ما جدوى البکاء أنا خجلانُ محمد فالضفادع سرقت منا السعادهْ و أنا رغم العذاب فی طریق الشمس سائرْ زرعوا اللیل خناجر و کلاب ان سقف اللیل ینهار علیهم ! فتمرد !یا محمد ! فتمرد و حذارِ أن تخون

در مورد خوشبختی

محمّد !

دروغ گفتند که خوشبختی

فروخته نمی شود

روزنامه ها نوشتند :

دیشب آسمان قورباغه بارید

دوست من! خوشبختی ات را ربودند

فریبت دادند

عذابت دادند

و تو را

در زنجیر کلمات به صلیب کشیدند

تا به جای تو بگویند : مُردم

که جایی در آسمان به تو بفروشند

آه! گریه شایسته نیست

من خجالت می کشم محمّد

قورباغه ها شادی مان را به تاراج بردند

و من با وجود درد و رنج

همچنان

در مسیر خورشید حرکت می کنم

خنجرها را در شب کاشتند

و سگها

که سقف شب برآنها آوار شده

سرپیچی می کنند

محمّد!

سر می­پیچند

مراقب باش

خیانت می کنند.