عروسکِ تنها شده من ِ بی‌تو

به جَبر مختارم؛ به بودن ِ بی‌تو

به آب و به آتیش هنوز می‌زنم و

دو پای در سفرم که می‌برم تنمُ

به اول ِ قصه نمی‌شه برگردم

کجای دنیایی؟ کجا گمت کردم؟!

یه ماهی مُرده‌ام، اسیر ِ امواجم

به گریه محکومم، به خنده محتاجم

چقدر ازم دوری، چقدر ازت دورم

تو آرزوت این بود، منم که مجبورم…

چه خالی‌ام بی تو، چه پوچه تنهایی

کجا گمت کردم؟ کجای دنیایی؟!