| شعری از سام محمودی |
|
اینک باد است که فریاد می‌کند
رستگاری رهایی را
میانه برهم‌زن و آشوبگر.
و سر می‌ساید
خدایگان آزادی
برآستان فروتنی تو…
«چه فروتنانه» پر گشوده‌ای
برگذرگاه تاریخ
وداس بلند مرگ را
به دشنام صبرت
ناسزاگو
***
پهلوانی‌ات را می‌ستایم
و قهرمانی‌ات را
در پلشتی زمانه بیداد
اینک اما ماییم
انگشت برآسمان
نام تورا فاتحه خوان
و رستگاری‌ات را
به لبخنده‌ای گریان!
انگشت برآسمان
فاتحه می‌خوانیم
تا پیروزی
با دوانگشت رنجورت
چشم فاجعه را اسفندیار کند
***
یادت بخیر خواهد شد
تامگر صابری دیگر زاده شود
|
|
|
