شبیه ماه شده بودی

شبی که غبار راه

از تن خسته زدودی

هاله بستی به کرشمه و

کهکشان پرچین باغت بود

عشق ، طنین شد و

درسینه ات نشست

حریم دوستی نشکستی

گرچه دریا در چین دامنت

متلاطم بود

پروانه بودیم ما

و تو خورشید از آستینت

می چکید

سوز دیگری داشت نی آن شب

رود از نفس افتاده بود

وشاخه ها از گونه های تو

انار می چیدند