محمّد علی فرشی

تولّد : یزد ، اول اسفند ۱۳۰۷ ش

درگذشت :یزد ، ۲۴ آذر ۱۳۹۰ ش

_______________________________________

محمّد علی فرشی  ، فرزند علی اکبر ، و متخلّص به ” فرشی ” ، در محلّه ی ” مالمیر ” یزد به دنیا آمد. وی پس از گذراندن دوره ی ابتدایی ، به نسّاجی مشغول شد .

فرشی از نوجوانی به سرودن شعر پرداخت و در این مسیر از محمّد علی عالمی ، متخلّص به ” صمصام یزدی ” ، بیشتر آموخت .

اغلب اشعار وی در قالب ” قصیده ” و ” غزل ” و با درونمایه های : عشق ، عرفان ، اخلاق و مذهب است .

گزیده ای از اشعار وی درکتابی به نام ” تار و پودی از عشق ” ، در ۱۳۸۹ ش ، در۷۹۱ صفحه ، از سوی انتشارات ذکرا ، به چاپ رسیده است.

از اوست :

هر شب انیس من دل شیدا گذاشتی              چون وعده ی وصال به فردا گذاشتی

گویا زبهر سوختن قلب عاشقان                       ای نازنین!تو پای به دنیا گذاشتی

بر ما بتاب لحظه ای ، ای آفتاب حسن!             تاریک از چه انجمن ما گذاشتی

صبرو قرار از دل ما رفت بی دریغ                      تا پرده بر جمال دل آرا گذاشتی

بردی دل مرا به نگاهی ، ولی بدان                  بر چهره ام غبار غمت جا گذاشتی

بر روی شانه، سنبل پر پیچ و تاب را                 گویا زبهر غارت دل ها گذاشتی

شادان هزار دشمنم ای دوست گشته است    اکنون مرا که بی کس و تنها گذاشتی

در خواب دیدمت که شدی میهمان من             گفتم چه خوش به چشم ترم پا گذاشتی

خاری زدی به چشم عدو ” فرشیا ” چو پای      آن شب به کوی آن گل زیبا گذاشتی