۱ )

حقیقت

یکی بود

که نبود

۲)

شاعر

آنکه

جهان !

در سرش درد می کند

عنوان مقاله :

درآمدی بر آرای زیبایی‌شناسی بندتو کروچه

هنر و امر رازآلود شهود

_______________________

آنچه که در شکاف ارتباطی میان گزاره‌های صادق و کاذب بر حلقه‌های تنگ تاریخ خود- ساخته عیان است همواره بیان گر حقیقتی بوده که در اثر و نتیجه پرت شدن کنش‌های مستقیم و غیر مستقیم بر سرفصل‌هایی از متن تمدن‌های چند جایگاهی پدید آمده و به حکم همین بلوک‌های هژمونیک، در فضای رازآلود و شوریده‌ی حلقه‌های تئوریک رقصیده است. بسیاری از متفکرین غربی، پرسش از چیستی هنر را فارغ از تمایلات فلسفه مضافی، در زمره مفاهیم محض قرار داده‌اند که طبعا پاسخ‌های آنها نیز در موضع و موقعیتی پارادوکسیاکال مطرح شده است. در این نوشتار قصد دارم موقعیت فلسفه هنر و پراکسیس‌های ایجابی آنرا در جایگاه نظریه بیان گرایی که بسیار متاثر از آرای بندتو کروچه – یکی از بانیان این حوزه- بوده را به صورت بسیار مجمل بررسی کنم.

بید بودم
باد شدم
مزه ای تلخ
در بن باران
ابری پرآشوب
ـ که با هیچ خیالی
کودکان را
انگشت به آسمان
نمی کند  ـ